Vandaag brengt Anne-Fay haar nieuwe single Imaginary Lines uit. Onlangs sprak Soundflow met de zangeres over haar nieuwe materiaal en welke muzikale grenzen ze heeft verlegd om hier te komen.
Anne-Fay is geen onbekende in de muziekindustrie. Haar zangcarrière begon als backing vocaliste en later sloot ze zich aan bij het ZO Gospel Choir. Zes jaar lang stond ze op vrijwel alle grote podia die ons land rijk is en zong ze met een scala aan nationale en internationale artiesten. Van Kamasi Washington op North Sea Jazz tot aan Ladies of Soul in de Ziggo Dome. In mei 2018 stopte ze bij het ZO Gospel Choir, maar het contact is niet verloren gegaan. Sterker nog, op de single Rise zijn enkele vocalisten uit het koor te horen en is de gospel invloed sterk aanwezig.
Opvallend is dat Anne-Fay haar artistieke loopbaan niet begon als zangeres, maar als danseres. Als klein kind was ze altijd aan het dansen en zingen. Het was dan ook niet verrassend dat ze na de vooropleiding auditie deed voor de dansacademie en hier afstudeerde in 2011. “Ik wilde eigenlijk helemaal geen zangeres worden, maar danseres. M’n moeder zei altijd al dat ik zangeres zou worden. Ik zei altijd danseres, maar eindstand had ze dus wel gelijk. Soms frustrerend, maar eigenlijk hebben moeders altijd gelijk”, zegt ze lachend.
Creëren van een eigen sound
Dat het zingen een prominentere rol is gaan spelen is eigenlijk geen verassing als je weet wat de achterliggende motivatie is. “Ik ben afgestudeerd als professioneel danser en ik danste altijd in opdracht van andere mensen. Ook bij het ZO Gospel Choir voerde je altijd werk uit dat door iemand anders was gemaakt en bedacht.” Op een gegeven moment sprak ze hier over met haar broer Felix Kops, die als regisseur op dat moment bezig was met twee producers om muziek te maken voor bij zijn films. Ze hadden hem uitgenodigd om daarnaast eens ‘vrij werk’ te maken. Hij besloot om zijn zus mee te nemen naar de studio en vanuit die sessies ontstond hun act Cookachoo.
Cookachoo staat voor vrijheid en gekkigheid. Precies zoals de muziek klonk. “Het was echt een feestact!” De eerste solo-singles van Anne-Fay zijn daarentegen heel anders qua sound. “Cookachoo was het eerste wat Felix en ik zelf gemaakt hadden en gaandeweg kom je erachter dat je smaak breder is dan dat. Dat het niet alleen maar feest is. Toen we voor een eerste sessie met Mihai Puscoiu (die o.a. produceert voor Sevdaliza) in de studio doken en vervolgens Rise maakten was ik eigenlijk helemaal niet van plan om zoiets te doen. Er waren privé een aantal dingen gebeurd waardoor je anders gaat schrijven, dus die track kwam eruit en ik dacht: wow!”
Hoe meer studiosessies volgde, des te meer de sound wegdreef van Cookachoo. “Niet dat het nu alleen maar zware liedjes worden hoor! Met Cookachoo hadden we iets dat super goed werkte, maar ik merkte dat ik een andere kant op wilde. Ik was daar ook meer aan het mc’en, maar ik denk dat van alles wat ik doe wel het meest zangeres ben. Ik denk dat het belangrijk is dat je je blijft ontwikkelen en niet bang bent voor verandering. Je wilt je vasthouden aan de basis die je hebt gelegd, maar alles wat je maakt is meer zoals Rise, dus ja…”
De wereld mooier maken
Het doel van Anne-Fay is om iets te creëren vanuit eerlijkheid. “Als het slecht ontvangen zou worden dan is dat niet leuk, maar voor mij is het real. Voor mijn gevoel kunnen we de plank dan niet misslaan.” Het valt ons op dat ze vrijwel het gehele interview praat over ‘we’, terwijl we het hebben over haar solo-materiaal. ‘We’ slaat op Anne-Fay en haar broer Felix, met wie ze nog altijd veelvuldig samenwerkt. Zo schrijft hij mee aan de songteksten, doet hij het management en is hij (co-)regisseur van haar clips. “We bedenken samen strategieën over hoe we de wereld moeten veroveren of in ieder geval iets mooier kunnen maken. Nu zijn we bezig met een heel ambitieus plan, we willen een album maken dat gebaseerd is op onze roots. Het project moet Reaspora heten, waarbij we de diaspora van onze familie terug afleggen. We gaan naar de Antillen, Suriname, China en Afrika.”
Het is dan ook niet verrassend dat Anne-Fay en Felix vandaag Imaginary Lines uitbrengen. Hun roots zijn onbegrensd, net zoals de levens van veel mensen zijn in deze tijd, vaak niet vrijwillig en uit bittere noodzaak. Imaginary Lines ontstond vanuit de danslessen die Anne-Fay geeft in verschillende asielzoekerscentra. In de clip zijn twaalf meisjes te zien die in een asielzoekerscentrum verblijven. Het is een protestsong over hoe de Europese Unie omgaat met de vluchtelingenstroom en geen verantwoordelijkheid neemt voor deze internationale crisis.
“Het is fascinerend wanneer mensen hun hele hebben en houwen achterlaten om, zoals mijn voorouders, met de boot vanuit China naar Suriname trokken op zoek naar een beter leven. Dat je alles wat je kent achterlaat, dat geeft iets aan over de situatie waar je in zit. Ik kan me daar geen voorstelling van maken. Ik ben nog steeds op de plek waar ik geboren en getogen ben. Het zijn je wortels, deze mensen zijn hun grond kwijtgeraakt.”
Het verhaal dat Anne-Fay en Felix vandaag met Imaginary Lines brengen is voor een deel het verhaal van hun eigen familiegeschiedenis. Een geschiedenis die volgend jaar middels het project Reaspora vertelt zal worden, maar eerst zal later deze zomer nog een EP volgen. Het moge duidelijk zijn: Anne-Fay en Felix gaan nog veel eerlijke en oprechte verhalen met ons delen.
