Waar de bomen al tientallen jaren de bassen van Awakenings terugkaatsen, klinkt sinds vorig jaar een ander geluid: Upclose. Geen megapodia of vuurkanonnen, wel intieme stages tussen het groen en dj’s zonder backstage, zodat iedereen vrij kan dansen. Twee dagen lang draaide het hier om rauwe niche-techno op het hoogste niveau. Dit is hoe Upclose 2025 voelde.
Zaterdag
We beginnen het tweedaagse festival op zaterdag bij Luigi Tozzi. Daarvoor zijn we op tijd van huis getrokken: de Italiaan begint om 14:30 en je bent op de fiets vanuit het centrum van Amsterdam gerust een uur onderweg. We zien hem in de enige tent op het terrein, aangeduid met 01. De zes stages van Upclose hebben geen letter, zoals grote broer Awakenings Summer Festival, maar een nummer.
Hier is niemand bezig met zijn telefoon. Er worden amper schermen boven de hoofden gehouden. Door een zachte aansporing om je telefoon in de zak te laten en niet te filmen met flits, lijkt er daadwerkelijk meer gedanst te worden.
Verderop, bij wat meteen mijn favoriete spot wordt (24), jaagt Holden Federico het tempo op met gruizige acidlijnen en roestige hi-hats. De stage oogt als een houten bunker midden op de dansvloer: dj en publiek staan letterlijk op gelijke hoogte. Berlijnse ravers en oude veteranen bewegen als één massa tussen de bomen.
Terug naar de 01. Daar pluggen Philippa Pacho & JakoJako in. Dat blijkt een goede zet, want daarna volgen zonder pauze Alarico, Marrøn b2b Rødhåd en Oscar Mulero. De Spaanse veteraan sluit dag 1 af met chirurgische precisie: laag op laag, filter dicht, klappen open. Om elf uur is het afgelopen. We laten het terrein zaterdag vrijwel onontdekt, maar geen spijt: morgen nog een dag.
Zondag
Slaperige benen, een bewolkte lucht. Het terrein oogt ook vandaag weer fris, alsof er gisteren geen duizenden mensen stonden, al is het nog steeds stoffig. Mijn vanochtend gepoetste laarzen zijn na een uur dansen opnieuw bedekt met zand. Dat komt doordat je hier echt in de natuur staat. Niet op zware platen, maar op zand. Of, zoals bij favoriete stage 24, op houten vlonders. En natuurlijk heeft het ook al weken niet geregend, dat werkt ook niet mee.
We doen het vandaag wat rustiger aan en nemen de tijd om het terrein te verkennen. Onze grote favoriet? Een soort paviljoen in het midden van het terrein, met daar ook de grote iconische zilveren bal. Je zal ‘m dit weekend ongetwijfeld gespot hebben op de vele foto’s van iedereen die op Upclose was. Op het plein vind je verschillende kraampjes met kleding en accessoires, The Gang is Beautiful host er een intieme stage én je kan er wijn halen en op het terras zitten. Precies wat nodig is om bij te komen, tussen al dat techno-geweld.
Maar dan dient de eerste keuzestress zich aan: Chris Stussy in het zonnetje of Jeff Mills in de tent. We kiezen voor de laatste. Zijn set is strak, vet en precies wat je hoopt van een technotitaan.
Toch is de verrassing van de dag Benwal b2b Janis Zielinski op 14, een container-omringde stage die voelt als een party pit. De vloer veert mee; handen schieten in de lucht bij elke opbouw. De set is speels, onvoorspelbaar, alles behalve generiek.
Waar half Spaarnwoude Ki/Ki’s trance-kogels opvangt, net als Patrick Mason die genietend achter haar staat in de booth, duiken wij het bos weer in voor Stranger en Truncate bij Area 24. Nog één keer raggen: volle kicks, piepende filters, geen versiering. Het publiek stuitert op de grens van uitputting, precies waar techno het lekkerst smaakt.
Awakenings Upclose 2025 laat zien dat kleiner soms groter aanvoelt. Zonder backstage-muren, met logische looproutes en een line-up die durft te experimenteren, voelt Spaarnwoude weer zoals techno hoort te klinken: rauw en snoeihard. Volgend jaar weer – front-left, zonder telefoon.
